-
1 succurro
succurro, currī, cursum, ere (sub u. curro), I) unter od. unten an etwas laufen, -gehen, 1) übh.: nequeat succurrere lunae corpus, Lucr. 5, 763: pagus Succusanus, quod succurrit Carinis, weil er unterhalb der Karinen hinläuft (hinliegt), Varro LL. 5, 48. – 2) übtr.: a) im allg.: licet undique omnes in me terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo, Cic. Rosc. Am. 31. – b) in die Gedanken kommen, einfallen, beifallen, ut quidque succurrit, libet scribere, Cic.: cogitanti autem (mihi) haec fere succurrebant, Cic.: multa succurrunt, quae dicerentur, Liv.: legentibus illud quoque succursurum, quod etc., Liv.: succurrit versus ille Homericus, Suet.: mit folg. Infin., et illud annotare succurrit, Plin. 7, 157: mirari succurrit, Plin. 17, 1 u. 36, 200. – alci succurrit m. folg. Acc. u. Infin., sed mihi succurrit numen non esse severum, Ov. fast. 5, 333: illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicare, Cic. fil. in Cic. ep. 16, 21, 6: tamen reliquias eum esse duorum exercituum ante paucos dies deletorum succurrebat (sc. iis), Liv. 25, 37, 16: neque enim scelestum portanti onus succurrit illud se caput ferre, Val. Max. 5, 3, 4: praeterea illud miror, tibi non succurrisse, unum nautam stationis perpetuae interdiu noctuque iacēre in scapha, Petron. 102, 5: alci succurrit m. folg. Fragesatz, non succurrit tibi, quam diu circum Bactra haereas? Curt. 7, 8 (34), 21. – II) helfend heraneilen, herbeieilen, zu Hilfe eilen, 1) eig., als milit. t.t.: alci (mit u. ohne auxilio), Caes., Cic. u.a.: oppido, Auct. b. Afr. – impers., si celeriter succurratur, Caes. – 2) übtr.: a) zu Hilfe kommen, beistehen, helfen, v. Pers., alci, Cic.: saluti fortunisque communibus, Cic.: impers., succurrendum est, Ter.: ut alteris (aegris) succurratur, Cels.: capillis fluentibus maxime quidem saepe radendo succurritur, Cels. – v. Lebl., ut beneficium sit incolume, quod subcurrat necessitati, Lact. 6, 18, 17: m. folg. ne u. Konj., potest hoc, quod perditurus es, multis succurrere, ne fame, siti aut nuditate moriantur, Lact. 3, 23, 6: m. folg. quo minus u. Konj., his tantis malis haec subsidia succurrebant, quo minus omnis deleretur exercitus, Caes. b.c. 3, 70, 1. – b) einem Übel abhelfen, v. Pers., dum succurrere humanis erroribus cupiunt, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 3, 1, 8). – bes. v. Arzneimitteln – gut sein für od. gegen etw., remedia similia illis, quae vicino malo saepe succurrerint, Cels.: non posse vehementi malo nisi aeque vehemens auxilium succurrere, Cels.: cannabis succurrit alvo iumentorum, Plin. – / Perf.-Form succucurrit, Not. Tir. 27, 31.
-
2 succurro
succurro, currī, cursum, ere (sub u. curro), I) unter od. unten an etwas laufen, -gehen, 1) übh.: nequeat succurrere lunae corpus, Lucr. 5, 763: pagus Succusanus, quod succurrit Carinis, weil er unterhalb der Karinen hinläuft (hinliegt), Varro LL. 5, 48. – 2) übtr.: a) im allg.: licet undique omnes in me terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo, Cic. Rosc. Am. 31. – b) in die Gedanken kommen, einfallen, beifallen, ut quidque succurrit, libet scribere, Cic.: cogitanti autem (mihi) haec fere succurrebant, Cic.: multa succurrunt, quae dicerentur, Liv.: legentibus illud quoque succursurum, quod etc., Liv.: succurrit versus ille Homericus, Suet.: mit folg. Infin., et illud annotare succurrit, Plin. 7, 157: mirari succurrit, Plin. 17, 1 u. 36, 200. – alci succurrit m. folg. Acc. u. Infin., sed mihi succurrit numen non esse severum, Ov. fast. 5, 333: illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicare, Cic. fil. in Cic. ep. 16, 21, 6: tamen reliquias eum esse duorum exercituum ante paucos dies deletorum succurrebat (sc. iis), Liv. 25, 37, 16: neque enim scelestum portanti onus succurrit illud se caput ferre, Val. Max. 5, 3, 4: praeterea illud miror, tibi non succurrisse, unum nautam stationis perpetuae interdiu noctuque iacēre in scapha, Petron. 102, 5: alci succurrit m. folg. Fragesatz, non succurrit tibi, quam diu circum Bactra hae-————reas? Curt. 7, 8 (34), 21. – II) helfend heraneilen, herbeieilen, zu Hilfe eilen, 1) eig., als milit. t.t.: alci (mit u. ohne auxilio), Caes., Cic. u.a.: oppido, Auct. b. Afr. – impers., si celeriter succurratur, Caes. – 2) übtr.: a) zu Hilfe kommen, beistehen, helfen, v. Pers., alci, Cic.: saluti fortunisque communibus, Cic.: impers., succurrendum est, Ter.: ut alteris (aegris) succurratur, Cels.: capillis fluentibus maxime quidem saepe radendo succurritur, Cels. – v. Lebl., ut beneficium sit incolume, quod subcurrat necessitati, Lact. 6, 18, 17: m. folg. ne u. Konj., potest hoc, quod perditurus es, multis succurrere, ne fame, siti aut nuditate moriantur, Lact. 3, 23, 6: m. folg. quo minus u. Konj., his tantis malis haec subsidia succurrebant, quo minus omnis deleretur exercitus, Caes. b.c. 3, 70, 1. – b) einem Übel abhelfen, v. Pers., dum succurrere humanis erroribus cupiunt, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 3, 1, 8). – bes. v. Arzneimitteln – gut sein für od. gegen etw., remedia similia illis, quae vicino malo saepe succurrerint, Cels.: non posse vehementi malo nisi aeque vehemens auxilium succurrere, Cels.: cannabis succurrit alvo iumentorum, Plin. – ⇒ Perf.- Form succucurrit, Not. Tir. 27, 31.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > succurro
-
3 subcurro
I.Lit.A.In gen.: tempore eodem aliud nequeat succurrere lunae Corpus, * Lucr. 5, 763; cf.: pagus Succusanus, quod succurrit Carinis, runs, i. e. lies under or behind, Varr. L. L. 5, § 48 Müll.—B.In partic., to run or hasten to the aid or assistance of one; to help, aid, assist, succor (the predom. and class, signif.;2.syn.: subvenio, adjuvo, sublevo): ut laborantibus succurrat,
Cic. de Or. 1, 37, 169:saluti fortunisque communibus,
id. Rab. Perd. 1, 3:succurrit illi Varenus et laboranti subvenit,
Caes. B. G. 5, 44:laborantibus,
id. B. C. 2, 6; Sall. C. 60, 4:afflictis semper,
Nep. Att. 11:suis cedentibus auxilio,
Caes. B. G. 7, 80:domino,
Cic. Mil. 10, 29: oppido, Auct. B. Afr. 5, 1.—Of things, to be useful for, good against:II.tantis malis,
Caes. B. C. 3, 70. —Esp., of medicines: cannabis succurrit alvo jumentorum,
helps, relieves, Plin. 20, 23, 97, § 259:strangulationibus (crethmos),
id. 26, 15, 90, § 158:venenis fungorum (nitrum),
id. 31, 10, 46, § 119: dum succurrere humanis erroribus cupiunt, ipsi se in errores maximos induxerunt, Lact. 1, 3, 8.— Impers. pass.:se confidere munitionibus oppidi, si celeriter succurratur,
Caes. B. C. 3, 80; 3, 52; Liv. 3, 58; Cels. 8, 4; Plin. 23, 1, 27, § 56; Quint. 10, 7, 2:paratae lites: succurrendum'st,
Ter. Ad. 5, 3, 6.—Trop.* A.In gen.:B.licet undique omnes in me terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,
I will encounter and undergo them, Cic. Rosc. Am. 11, 31.—In partic., to come into the mind, occur to one (class.; esp. freq. after the Aug. period;syn. subit): ut quidque succurrit, libet scribere,
Cic. Att. 14, 1, 2: illud etiam mihi succurrebat, grave esse, etc., id. fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 6:alicui,
Liv. 6, 12; Quint. 3, 4, 6; 8, 3, 81 et saep.: succurrit versus ille Homericus, etc., Aug. ap. Suet. Tib. 21 fin.—Impers.:non succurrit tibi, quamdiu circum Bactra haereas,
Curt. 7, 8, 21:neque cuiquam facile succurrat,
Suet. Tit. 10.—With inf.:et illud annotare succurrit, unum omnino, etc.,
Plin. 7, 48, 49, § 157:mirari succurrit,
id. 17, 1, 1, § 1; 34, 18, 51, § 171. -
4 succurro
I.Lit.A.In gen.: tempore eodem aliud nequeat succurrere lunae Corpus, * Lucr. 5, 763; cf.: pagus Succusanus, quod succurrit Carinis, runs, i. e. lies under or behind, Varr. L. L. 5, § 48 Müll.—B.In partic., to run or hasten to the aid or assistance of one; to help, aid, assist, succor (the predom. and class, signif.;2.syn.: subvenio, adjuvo, sublevo): ut laborantibus succurrat,
Cic. de Or. 1, 37, 169:saluti fortunisque communibus,
id. Rab. Perd. 1, 3:succurrit illi Varenus et laboranti subvenit,
Caes. B. G. 5, 44:laborantibus,
id. B. C. 2, 6; Sall. C. 60, 4:afflictis semper,
Nep. Att. 11:suis cedentibus auxilio,
Caes. B. G. 7, 80:domino,
Cic. Mil. 10, 29: oppido, Auct. B. Afr. 5, 1.—Of things, to be useful for, good against:II.tantis malis,
Caes. B. C. 3, 70. —Esp., of medicines: cannabis succurrit alvo jumentorum,
helps, relieves, Plin. 20, 23, 97, § 259:strangulationibus (crethmos),
id. 26, 15, 90, § 158:venenis fungorum (nitrum),
id. 31, 10, 46, § 119: dum succurrere humanis erroribus cupiunt, ipsi se in errores maximos induxerunt, Lact. 1, 3, 8.— Impers. pass.:se confidere munitionibus oppidi, si celeriter succurratur,
Caes. B. C. 3, 80; 3, 52; Liv. 3, 58; Cels. 8, 4; Plin. 23, 1, 27, § 56; Quint. 10, 7, 2:paratae lites: succurrendum'st,
Ter. Ad. 5, 3, 6.—Trop.* A.In gen.:B.licet undique omnes in me terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,
I will encounter and undergo them, Cic. Rosc. Am. 11, 31.—In partic., to come into the mind, occur to one (class.; esp. freq. after the Aug. period;syn. subit): ut quidque succurrit, libet scribere,
Cic. Att. 14, 1, 2: illud etiam mihi succurrebat, grave esse, etc., id. fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 6:alicui,
Liv. 6, 12; Quint. 3, 4, 6; 8, 3, 81 et saep.: succurrit versus ille Homericus, etc., Aug. ap. Suet. Tib. 21 fin.—Impers.:non succurrit tibi, quamdiu circum Bactra haereas,
Curt. 7, 8, 21:neque cuiquam facile succurrat,
Suet. Tit. 10.—With inf.:et illud annotare succurrit, unum omnino, etc.,
Plin. 7, 48, 49, § 157:mirari succurrit,
id. 17, 1, 1, § 1; 34, 18, 51, § 171. -
5 succurro
suc-curro, currī, cursum, ere1) пробегать под (чем-либо), проходить снизу (alicui rei Lcr, Vr)2) приходить (спешить) на помощь (laborantibus C, Cs; alicui auxilio Cs)3) помогать ( afflictis Nep)venēnis fungorum s. PM — помогать (быть средством) от грибных ядовs. vitae alicujus C — спасать чью-л. жизнь4) способствовать, содействовать, служить средствомhis tantis mălis haec subsidia succurrebant, quomĭnus omnis delerētur exercĭtus Cs — в этих тяжёлых условиях следующие обстоятельства помешали распадению всей армии5) представляться, приходить в голову ( succurrit versus ille Homerĭcus Su)non dubĭto legentibus illud succursurum, unde... L — читателям, конечно, придёт в голову вопрос, откуда...6) выступать против, идти навстречуlicet omnes in me terrores impendeant, succurram atque subibo C — пусть мне угрожают всяческие ужасы, я встречу (их) лицом к лицу -
6 прийти
venire [io, veni, ventum]• прийти просить помощи auxilium postulatum venire
• прийти на помощь auxilio (Dat.) venire
• прийти в голову (на ум) in buccam [mentem] venire (scribere, quod in buccam venit); incidere in mentem alicui; succurrere (succurrit versus ille Homericus)
• читателям, конечно, придет в голову вопрос, откуда… non dubito legentibus illud succursurum, unde…
• прийти к мнению in opinionem incidere
• прийти в ярость incidere in iram
• он не отказывясь (не заставляя себя упрашивать), пришел haud gravatus venit